او دختری کم تجربه بود با کوهی از آرزو
وقتی که خیلی جوان بود ازدواج کرد و خواست رویاهایش را بسازد... دستش تنگ بود
مردش از درون ناراحت بود اما نمی دانست برای چه
با او بد اخلاقی میکرد...همش عصبانی بود
دختر حباب‌های رویاهایش را میدید که یکی یکی از بین میرفتند
روزها میگذشت رویاهایش از یادش رفته بوود
او با تجربه شده بود و میدانست که چگونه ترشی بگذارد و کیک خانگی بسازد
در حین کار خانه دیگر به چیزی فکر نمیکرد جزٔ به مرتب کردن خانه
شوهرش با رضایت از او چای میخواست
مدتی بود که اینترنتم کار نمیکرد و از این وسیله ارتباطی محروم بودم هر روز در ایران اتفاقات جدید میفتد و ندا و سهراب دیگر نیستند فیلم‌های خشن سرکوب یکی پس از دیگری و فریاد عدالت خواهی گاهی ظرفیتم تمام میشود و افسار از دستم خارج میشود می‌خواهم در را به همهٔ رسانه‌های خبری ببندم و خبری خوش می‌خواهم یک وب سایت ساختم www.letsbeachild.com شاید آنجا آرامش را بیابم طاقت دیدن مادران داغدار را ندارم شاید این اندوه مشترک ما ایرانیها باشد
مسئولیت پذیری از تکامل انسانی است و کسانی که آنرا نمی پذیرند نیاز به رشد دارند
هر چند همیشه انتخاب دست ما نیست و گاهی در بازی زندگی انتخاب میشویم اما مادامیکه مسئولیت پذیر شویم وارد دایرهٔ رشد و تکامل شده ایم
شعار سبز انتخابات را دوست داشتم " دروغ ممنوع" و " من رای میدم"
احمدی نژاد با دروغ هاش مردم را وارد یک اتحاد جالبی کرد
یک گیلاس یک زردالو یک هلوی خنک که روشون قطره‌های رطوبت نشسته روی میزن اونها به من نگاه می‌کنن من به اونها
گیلاس رقابت را میبره و اول از هم خورده میشه بعد هلو و بعد زردالو
حالا من کی بشم خوراک اونا تو چرخهٔ طبیعت بعدا بهتون میگم :)
انتخابات این دوره به من داره ثابت میکنه که چه قدرتی دارن این رسانه ها تا دو روز پیش از هیچ کس و هیچ شور انتخاباتی خبری نبود، حالا یکهو آهنگ‌هایی که یک دوره به خاطرش کشته شدن آدم‌ها و یا به خاطره نجات جونشون تبعید شدن میشه متن تبلیغ انتخابات فلان منتخب که یار امام بوده مردم ما حافظه ضعیفی دارن... ولی خوب انتخاب‌های جلوی راهشون هم برای الترناتیوهای دیگه خیلی سخته یا اصلا انتخابشون نیست من هویت ایرانی بودنم را از دست دادم و انسانم آرزوست هر چه که بشه انتخابات از نوع ایرانی و به هیچ استانداردی نمیخوره غیر از این بود جای تعجب بود اما برام جالبه که همیشه تو این دوران انتخابات آدم ها بر اساس جایگاه اجتماعی و مناسباتشون با جامعه پشت یک چهره انتخاباتی را میگیرند و تنها احساس مشترک برای همه رای دهندگان آرزوی تغیر برای بهتر شدن مگر کسانی که به وضع کنونی عادت کردن
حس نوشتن از اعماق دل به سطح وجود می‌رسد
و نثر موزنی را میوه میدهد در جهت ارتقا روح...
شاید آگاهی نزدیک است
یک زن دیوار خانه ش را خراب میکند تا از نو نیم دیواری بهتر و محکم تر بسازد
دیواری که به آن تکیه کند و روی تاقچه ش گلدان گلی از تمام فصول بگذارد و سأعت رومیزی که تیک تاک میکند و به او
میگوید که این نیز بگذرد....
بوژنا اهل لهستان است
او موهایش بلوند است و شانه‌هایش را میپوشاند
او خیلی خجالتیست
وقتی که به او لبخند میزنم و میگویم از دیدنش خوشحالم ، قرمز میشود و میخندد و به سوی دیگری نگاه میکند
او برای خانواده لهستانی ثروتمندی که در لندن زندگی میکنند کار میکند
او برای آنها آشپزی میکند و به کارهای خانه رسیدگی میکند و وقتی که آنها به سفر میروند او از پسر نوجوان آنها مراقبت میکند
او برای سفر به آسیای دور پول جمع میکند و مادرش به او میگوید به سفرهای دور نرود اما او میگوید سفرهای راه نزدیک بدرد دوران بازنشستگی میخورند
مادرش اصراری نمی کند
بوژنا به ویتنام رفته است و از مزه غذای ویتنامی خوشش میاید
او می‌خواهد در سفرش به لهستان برای مادرش غذای ویتنامی بپزد
وقتی که میپرسم هیروشیما در ویتنام است کلی میخندد بعد خجالت میکشد و برایم از جنگ‌های ویتنامی میگوید
بوژنا جنگ را دوست ندارد و هیچگاه از موزهٔ جنگ دیدن نمیکند
بوژنا دختری لهستانی است که زندگی مرا رنگین تر میکند.
او به عکس سیاه و سفید ترک خورده کودکیش که تنها یادگار آن زمان‌ها بود نگاهیانداخت و به یاد آورد که حتی برای بدست آوردن و داشتن اسباب بازی کوچکی می‌‌بایست چقدر انتظار می‌کشید و چه روزها که با خیال داشتن آن اسباب بازی و رویاهایش سر نمی شد
او به یاد دارد که با چوب برای خودش اسباب بازی درست کرده
او حتی به یاد دارد که برای خواهرش هم عروسک چوبی درست کرده و دو روز وقت صرف کرده بود تا خواهرش را راضی کند که عروسکش قشنگ ترین عروسک دنیاست
او به یاد دارد که هشت خواهر و برادر بودند و جا برای همه کم بود
او گاهی دلش میخواست بدون سر و صدا گوشه ایی بنشیند و مادر و پدرش را فقط برای لحظاتی برای خود خودش تنها داشته باشد
حالا از آن روزها خیلی دور شده
دو فرزند دارد که بی توجه از کنار چیز‌هایی که زمانی برای او آرزو بودند می‌‌گذرند
آغوش او برای آنهاست
او از کنار جاده این دنیا آهسته آهسته با حسرت به سمتی میرود
او کمتر دیده میشود
عکس سیاه و سفید بچگی کماکان در دستش
سه بچه ، دو تا مامان بابا، یه خاله
با هم سر میز نشستند ، غذا خوردند ، ظرفها را جمع کردند و شستند.
رفتند سراغ چایی با قند و کیک و شیرینی
تو سبزه‌ها گشتند بی ریا و صمیمی
پای تلویزیون لم دادند
با هم کارتن و فیلم دیدند
وقتی که دیگه شب شد
حرف‌های دل تموم شد
یکی یکی هر کسی
با دیگری وداع کرد مهمانی را رها کرد
بچه‌ها دیگه خواب بودن
دو مامان و دو بابا و خاله خسته خسته بودن
احساس می‌کنم عمر در جلوی دو جعبه کامپیوتر و تلویزیون داره دود میشه برنامه‌های تکراری ---فیس بوک و گشت و گذر در دنیای مصرفی و سوزاندن ایده ها پیامهای مبهم فیس بوک و هر چه مبهم تر به نظر cool تر دوستی کی آخر آمد دوستدران را چه شد؟ کودک با remote control بازی میکند و تشنهٔ دست یابی به موس کامپیوتر است این است چکیدهٔ داده ما به او.
سنتور ایرانی مینوازد و آرام آرام مرا به رویای شرقی لذت از درد میبرد....
ملودی زندگی که گاهی نیازش سنتور است و گاهی فلوت امشب به سکوت نشسته و اوایی جدید میطلبد و تشنهٔ شنیدن گذر آب از کنار سنگ‌های رود خانه است و پرش قناری از شاخه‌ای به شاخه دیگر.
نمیخواست بیدارش کنند
خواب شیرین دشتهای فراخ را دید پر از گلهای نرگس خشبو که در آن
بی کینه به هر سوی میدوید بی ترس بدون وابستگی و خشم.
آرامش بود. همه چیز روان بود.
در فروشگاه یک کیسه به اسم کیسهٔ خنده میفروختند که تا دگمه‌اش را میزدی مردی شروع به خنده میکرد و از خندهٔ او آدم خنده‌اش میگرفت.
نمیدونم اگر قرار بود من اون کیسه را پر کنم اینروز‌ها می‌تونستم یا نه؟
اما کیسه خنده منو به این فکر انداخت که میشه ما هم یک دگمه به خودمون بزنیم و بی دلیل شروع به خنده کنیم و همه را بخندونیم.
بچه که بودیم این کار را میکردیم.
دوستی که استاد یوگا هست و در آلمان تدریس میکرد میگفت یک بار که به بچه‌ها گفته بود بی دلیل قه قه بخندند -- بعضی نتونسته بودند و کلاس را از ناراحتی ترک کرده بودن....
می‌خواین امتحان کنین خودتونو؟
خوب یک دو سه بخندین هه هه هه
