۱۳۸۹ شهریور ۲۹, دوشنبه


بعد از یک سال دوباره مینویسم

دایی قاسم دیگر نیست و خاطرات کودکی من را غباری از غم گرفته

پریا و گالیای کوچولو ما را تنها گذاشتند و رفتند

و قبل از رفتن نگفتند که چگونه جای خالی‌ ملودی خنده‌های‌شان راه پر کنیم

پذیرفتن حقایق تنها راهیست که امید کنار آمدن با آن را آسان تر می‌کند...

دلم تای آخر دنیا برای مامان و بابای گالیا و پریا به درد آمده است.

http://www.mirror.co.uk/news/top-stories/2010/08/13/twin-girls-killed-in-hol-crash-115875-22484246