۱۳۸۸ خرداد ۱۶, شنبه

قضاوت


او یک مادر است

و این به تنهایی کافیست تا انگیزه ایی باشد برای زیستن ... لبخند و عشوهٔ کودک جبران کم لطفی‌های زمانه را

میکند

صداقت در تنگناست و او از قضاوت کردن میگریزد

ندایی به او میگوید که در لحظه بمان - هیچ  جا نرو تا پرنده‌ای که مدتهاست در قفس است آزاد گردد و به سوی تو کوچ کند

او مکان اسکانش را تمیز می‌کند و همانند پرنده آماده پرواز است 

هیچ نظری موجود نیست: